Saturday, March 29, 2008

 

زمانی که بچه بودیم دنيا چقدر زيبا بود . چقدر همه چی رنگ و بوی اميد داشت و همه چی سرشار از اميد و عشق به آينده


عید زیبا بود و امید عیدی گرفتن
خرداد زیبا بود و امید سه ماه تعطیلی
پاییز زیبا بود و امید دیدن دوباره همکلاسیها
این سال دیگه میریم راهنمایی . دو سال دیگه میریم دبیرستان . یکسال دیگه دیپلم و
و مدام این جمله روی زبونمون بود . وقتی بزرگ شدم . وقتی بزرگ شدم .ه
با هر نوبرانه چشمها رو میببستیم و آروز میکردیم . چقدر آرزو داشتیم . ه
دنیا دنیا امید
روزی که نوبرانه زردآلو بود و چشمها رو بستم و خواستم در دل آرزویی کنم و هیچ چیز از دل به زبان نیامد و فهمیدم بزرگ شدم
چشم رو باز کردم و نوبرانه زرد آلو در دستم و من بی آرزو . چقدر بزرگ شدن درد آور بود
بزرگ شدیم و هیچ نشد
حالا از مهر تا خرداد هر روز مثل دیروز و از خرداد تا مهر امروز مثل دیروز .هر سال که گذشت هیجان ها کم تر و کم تر شد . سالها تکراری تر
کار و کار و کار برای هیچ
آرزو ها حسرت شد و ماند و بیمها یی که داشتیم که روزمرگی رو دچار نشیم شد زندگی و فهمیدیم که زندگی چیزی نیست جز همانی که بزرگترها داشتن و مامیترسیدیم از دچار شدن بهش
آخرین بزنگاه بود بزرگ شدن . ه
دیگه میتونستیم از خیابان ها رد بشیم . ردشدیم بارها و بارها و بی پناه
خوشا روزهایی که نمیتوانستیم و دست ها یم را به دست بزرگ و نرم پدرمیدادیم و طعم تکیه گاه را میچشیدیم
بزرگ شدیم و همه شبها به تنهایی گذشت و خوشا شبهایی که بهانه مریضی و ترس به تختخواب بزرگ و نرم پدر و مادر میلغزیدیم و خوش میخوابیدیم .ه
بزرگ شدیم و دستها به جیب رفت و روبروی دستگاه بی حس و سرد عابر بانک پول میگیریم و چه کیفی داشت ده تومانی و پنجاه تومانی هایی که از دست پدر میگرفتیم با لبخند . ه
دیگه نه امیدی به سال دیگه .نه به خرداد ونه به مهر .ه
تا بچه هستيم بزرگ شدن چه اميد شيرينی است و بزرگ که میشویم بچگی حسرتی بزرگ

پ.ن: سال نو مبارک...می دونم دیره برای گفتنش اما گرفتاریه دیگه...شما ببخشید

پ.ن: مطلب بالا رو یکی از دوستام برام فرستاده بود. دیدم قشنگه برای شما هم گذاشتمش

پ.ن: تو این چند روز تعطیلی همه کار کردم...هم مهمونی رفتم با حرکت موزون و هم مهمون داشتم بدون حرکت موزون...هم تو خونه فیلم دیدم هم رفتم سینما و مجنون لیلی رو دیدم...هم تو خونه آشپزی کردم و هم شام رفتم بیرون...هم دو روز رفتم شمال...هم امروز اومدم سرکار... و هم دوباره میرم شمال تا آخر تعطیلات


Comments: Post a Comment



This page is powered by Blogger. Isn't yours?