Saturday, September 02, 2006
گرفتار
اين روزها شدم باب ميل مردهاي زن و بچه دار. يکي هر روز اصرار مي کنه که منو تا خونه برسونه(در صورتيکه مسيرهامون اصلا بهم ربط نداره) و روزي چند بار به بهونه هاي مختلف مياد دم ميزمو باهام حرف ميزنه، اون يکي وقت و بي وقت بهم زنگ ميزنه و حالم رو ميپرسه و موقع خداحافظي تاکيد ميکنه که باهاش در تماس باشم. هر وقت هم که خانمش خونه نيست حتما اين موضوع روگوشزد ميکنه و اصرار مي کنه که شب تنهاست و بهش زنگ بزنم. نفرسوم هم پيشنهاد ناهار دو نفره رو ميده. وجه مشترکشون اينه که هيچ کدوم مستقيم حرفي نمي زنن و فقط سعي مي کنن منو متوجه خودشون بکنن (حالا متوجه چي بايد بشم، نمي دونم) و من مجبورم مدام خودم رو بزنم به نفهمي... نصيحتم نکنيد چون غير از اين کاري از دستم برنمياد. اگه هر جور ديگه اي باهاشون رفتار کنم مشکلاتم بيشتر ميشه...ه
نوشته باران @ 14:26
********************************************************************************************
