Sunday, January 29, 2006
من اصلا نمی فهمم چرا بچه های الان همه اخلاق و رفتارشون با زمانی که ما بچه بودیم فرق می کنه. یکی از مشخصه هاشون اینه که اصلا هیچ وقت احساس سیری نمی کنن. همین پنجشنبه و جمعه مهمون داشتم که یه پسر بچه هشت، نه ساله داشتن. از موقعی که اومدن این بچه شروع به خوردن کرد تا لحظه ای که رفتن. هر چی برای پذیرایی می آوردم سی ثانیه نمی گذشت که ظرف خالیش رو می بردم. مثل موریانه می موند. وقتی تو آشپزخونه بودم دائم میومد جلوی دست و پای من و تا روم رو برمی گردوندم دستش رو تو یه چیزی می کرد. وقتی هم که می رفت دستشویی شیر آب رو اونقدر با فشار باز می کرد که صداش تا تو خونه همسایه می رفت. بعدش می رفتم میدیم از در و دیوار و سقف دستشویی داره آب می چکه. هیچ کس هم بهش چیزی نمی گفت که روحیه اش خراب نشه. جمعه شب موقع شام خوردن وقتی آخرین لقمه غذاشو خورد گلاب به روتون، روم به دیوار پرید تو دستشویی و ... بالاخره نتونستم جلوی خودم رو بگیرم و بهش گفتم بچه، وقتی سیری مگه مجبوری اینقدر بخوری که خفه شی؟ گفت تا وقتی که غذا می خوردم حالم بد نبود. بعدش حالم بد شد. نتیجه اش این بود که وقتی رفتن تا سه ساعت داشتم از سقف تا کف دستشویی رو با تاید و وایتکس می شستم. چقدر دلم می خواست می بردمش یه گوشه ای و یواشکی گوششو دو دور و نیم می پیچوندم و تا می خورد کتکش میزدم. حیف که نشد...س
نوشته باران @ 16:05
********************************************************************************************
